سرآغاز-پست ثابت

به نام پرودگار برتر از آنچه به او و به رسولانش به ناحق نسبت می دهند.

او یکتاست و شریکی ندارد. نه فرزندی برای اوست و نه قابل تجسم است. رسولانش را به حق برگزید تا حجت را بر بندگانش تمام کند. رسولانی سراسر رحمت و محبت، بشارت دهنده و انذار دهنده، که خاتم النبیین محمد مصطفی صلوات الله علیه بهترین و رحمة للعالمین است.

اینجا مکانی ست برای روشنگری؛ برای بیان حقائقی درباره حضرت عیسی مسیح(ع) و کتاب مقدس و همچنین سایر پیامبران بزرگ الهی که فرستاده نشده اند مگر برای رساندن و انجام دستورات حق تعالی در کمال عصمت و پاکی.

حضرت عیسی روح الله علیه السلام ، نبی و فرستاده ی خداوند یگانه ست که از دامن پاک حضرت مریم سلام الله علیها ،یکی از چهار زن برتر جهان، دختر عمران نبی علیه السلام و از نسلی پاک متولد شده است.

امید است با اتکا به درگاه خداوند متعال و یاری حضرتش، موجبات شادی دل این رسول اولوالعزم را فراهم آوریم.

 

عیسی در کتاب مقدس- خدا یا انسان؟

شاید مهمترین واژه در الهیات مسیحی، واژه ی "تثلیث" باشد.

تثلیث در دائره المعارف کاتولیک این چنین تعریف شده است:

تثلیث واحد است. ما به سه خدا اعتراف نمی­کنیم بلکه به خدای واحد در سه اقنوم. پس اقانیم تثلیث در یک الوهیت سهیم نیستند بلکه هر یک از آنها کامل خدا هستند. اقانیم ثلاثه واقعاً از هم متمایز هستند. آنها از نظر شما با هم تفاوت دارند وحدت الهی سه گانه است.

به بیانی ساده تر تثلیث یعنی ایمان و اعتقاد به سه گزینه ی زیر:

1- در ذات خدا سه شخص متمایز وجود دارد (پدر، پسر(عیسی) و روح القدس)

2 - هر شخص کاملا خدا است

۳- فقط یک خدای واحد حقیقی وجود دارد

این در حالی است که در آموزه های کتاب مقدس که منبع اصلی الهیات مسیحی است، عیسی خود را فرستاده خدا و خداوند را یکتا و یگانه معرفی نموده است:

- عیسی خطاب به خداوند: و حیات جاودانی این است که تو را خدای واحِد حقیقی و عیسی مسیح را که فرستادی بشناسند. یوحنا 17: 3

- آمین آمین به شما می‌گویم هر که کلام مرا بشنود و به فرستنده من ایمان آورد، حیات جاودانی دارد و در داوری نمی‌آید، بلکه از موت تا به حیات منتقل گشته است. یوحنا 5: 24

- من از خود هیچ نمی‌توانم کرد بلکه چنانکه شنیده‌ام داوری می‌کنم و داوری من عادل است زیرا که ارادة خود را طالب نیستم بلکه ارادة پدری که مرا فرستاده است. عیسی ادعای خود را ثابت می‌کند. یوحنا 5: 30

- آن کارهایی که پدر به من عطا کرد تا کامل کنم، یعنی این کارهایی که من می‌کنم، بر من شهادت می‌دهد که پدر مرا فرستاده است. یوحنا 5: 36

- یوحنا: ای مردان اسرائیلی این سخنان را بشنوید. عیسی ناصری مردی که نزد شما از جانب خدا مبرهن گشت به قوّات و عجایب و آیاتی که خدا در میان شما از او صادر گردانید، چنانکه خود می‌دانید... اعمال رسولان 2: 22

در اینجا یوحنا به مردم یادآوری می کند که عیسی مردی است که از جانب خدا برگزیده شد و معجراتی را به اذن خداوند انجام می داد. از لحن آیه چنین بر می آید که در آن زمان ابدا این عقیده وجود نداشت که عیسی خداست و مردم او را نبی خدا و در بدترین حالت، وی را مردی مدعی نبوت می دانستند.

دروغ یا تقیه؟

 دروغ در مسیحیت گناه محسوب می‌شود و مسیحیان از آن نهی شده‌اند. عیسای مسیح در موعظه‌هایش در کتاب مقدس می‌فرماید: « باز شنیده‌اید  که به اوّلین گفته شده است که، قسم دروغ مخور، بلکه قسم‌های خود را به خداوند وفا کن.» (انجیل منسوب به متی5: 33)؛ « احکام را می‌دانی، زنا مکن، قتل مکن، دزدی مکن، شهادت دروغ مده، دغل‌بازی مکن، پدر و مادر خود را حرمت دار.» (انجیل منسوب به مرقس10: 19)؛ همچنین پولس نیز در نامه‌هایش بر ترک دروغ تاکید کرده‌است: « لهذا دروغ را ترک کرده، هرکس با همسایة خود راست بگوید، زیرا که ما اعضای یکدیگریم.» (رساله پولس به افسسیان4: 25)؛ « به یکدیگر دروغ مگویید، چونکه انسانیّت کهنه را با اعمالش از خود بیرون کرده‌اید...» (رساله پولس به کولسیان3: 9)؛ «زیرا که زنا مکن، قتل مکن، دزدی مکن، شهادت دروغ مده ...» (رساله پولس به رومیان13: 9) پولس همچنین تاکید می‌کند که از راستگویان است و هرگز دروغ نمی‌گوید: « و برای این، من واعظ و رسول و معلم امّت‌ها در  ایمان و راستی مقرّر شدم. در مسیح راست می‌گویم و دروغ نی.» (رساله اول پولس به تیموتائوس2: 7)؛ «در مسیح راست می‌گویم و دروغ نی و ضمیر من در روح‌القدس مرا شاهد است،...» (رساله پولس به رومیان9: 1)؛ در رساله یعقوب3: 14 می‌خوانیم: « لکن اگر در دل خود حسدِ تلخ و تعصّب دارید، فخر مکنید، و به ضدّ حقّ دروغ مگویید.» در رساله‌ی اول یوحنا2: 4 نیز دراین باره می‌خوانیم:« کسی که گوید او را می‌شناسم و احکام او را  نگاه ندارد، دروغگو است و در وی راستی نیست.» همچنین در مکاشفه21: 27 می‌بینیم: « و چیزی ناپاک یا کسی که مرتکب عمل زشت یا دروغ شود، هرگز داخل آن نخواهد شد، مگر آنانی که در دفتر حیات برّه مکتوبند.»

از طرف دیگر در کتاب مقدس می‌بینیم که پولس وقتی دید یهودیان قصد جانش را کردند به دروغ خود را یهودی جا زد و حتی به چهار یهودی پول داد تا همراه وی رسوم معبد بجا آورند تا همه ببینند که پولس همچنان به شریعت یهود پایبند است. در اعمال رسولان21 می‌خوانیم:

پولس نزد یعقوب و کشیشان کلیسای اورشلیم رفت؛ ایشان چون شنیدند چند هزار یهودی مسیحی شدند، خدا را تمجید نموده، به او گفتند: «ای برادر، آگاه هستی که چند هزارها از یهودیان ایمان آورده‌اند و جمیعا در شریعت غیورند. و درباره تو شنیده‌اند که همه یهودیان را که در میان  امّت‌ها می‌باشند، تعلیم می‌دهی که از موسی انحراف نمایند و می‌گویی  نباید اولاد خود را مختون ساخت و به سنن رفتار نمود. پس چه باید کرد؟  البته جماعت جمع خواهند شد زیرا خواهند شنید که تو آمده‌ای. پس آنچه به تو گوییم به عمل آور: چهار مرد نزد ما هستند که بر ایشان نذری هست. پس ایشان را برداشته، خود را با ایشان تطهیر نما و خرج ایشان را بده که سر خود را بتراشند تا همه بدانند که آنچه درباره تو شنیده‌اند اصلی  ندارد بلکه خود نیز در محافظت شریعت سلوک می‌نمایی. لیکن درباره  آنانی که از امّت‌ها ایمان آورده‌اند، ما فرستادیم و حکم کردیم که از قربانی‌‌‌های بت و خون و حیوانات خفه شده و زنا پرهیز نمایند. پس پولس آن اشخاص را برداشته، روزدیگر با ایشان طهارت کرده، به هیکل درآمد و  از تکمیل ایام طهارت اطلاع داد تا هدیه‌ای برای هر یک از ایشان بگذرانند.» ( اعمال رسولان 21 :21-26)

پولس با به جا آوردن مراسم تطهیر در معبد و پرداخت نذر 4 یهودی و تراشیدن سر نشان داد که همچنان یهودی است و به شریعت یهود پایبند است.

از طرف دیگر می بینیم که پولس، پطرس را به خاطر همین امر، به نفاق و ریاکاری متهم کرد: «امّا چون پطرس به انطاکیه آمد، او را روبرو مخالفت  نمودم زیرا که مستوجب ملامت بود، چونکه قبل از آمدنِ بعضی از جانب یعقوب، با امّت‌ها غذا می‌خورد؛ ولی چون آمدند، از آنانی که اهل ختنه بودند ترسیده، باز ایستاد و خویشتن را جدا ساخت. و سایر یهودیان هم با وی نفاق کردند، به‌حدّی که برنابا نیز در نفاق ایشان گرفتار شد. ولی چون دیدم که به راستیِ انجیل به استقامت رفتار نمی‌کنند، پیش روی همه پطرس را گفتم، اگر تو که یهود هستی، به طریق امّت‌ها و نه به طریق یهود زیست می‌کنی، چون است که امّت‌ها را مجبور می‌سازی که به طریق یهود رفتار کنند؟»(رساله پولس به غلاطیان2: 11-14)

آیا پولس دروغ گفت؟ یا برای جذب یهودیان به مسیحیت تقیه کرد؟ اگر تقیه بود، چرا پطرس را سرزنش کرد؟ این در حالی ست که به عقیده ی مسیحیان، در مسیحیت، تقیه وجود ندارد و همواره و در هر شرایطی باید راست گفت؛ به راستی عمل کدام یک مورد تایید خداوند و عیسی بوده است؟

حواریون مدعی یا متعهد؟3

حواریونی که بهترین شاگردان عیسی بودند در مواردی به دلایلی مورد عتاب عیسی قرار می گیرند: «اما شاگردان نزد عیسی آمده در خلوت از او پرسیدند: چرا ما نتوانستیم او (دیو) را بیرون کنیم؟ عیسی ایشان را گفت: به سبب بی ایمانی شما زیرا هر آینه به شما می گویم اگر ایمان به قدر دانۀ خردلی می داشتید بدین کوه می گفتید از اینجا بدانجا منتقل شو البته منتقل می شد.» (انجیل منسوب به متی 17 : 19- 20 ) در جایی دیگر در انجیل منسوب به مرقس 6: 45-52 می خوانیم: «فی الفور شاگردان خود را الحاح فرمود که به کشتی سوار شده .... و تا نزد ایشان به کشتی سوار شد باد ساکن گردید چنانکه بی نهایت در خود متعجب شدند زیرا که معجزه ی نان را درک نکرده بودند زیرا دل ایشان سخت بود.» همچنین در متی 16: 5-8 حواریون به سبب فراموشی سرزنش می شوند: «و شاگردانش چون بدان طرف می رفتند فراموش کردند نان بردارند.... عیسی این را درک نموده بدیشان گفت: ای سست ایمانان چرا در خود تفکر می کنید از آن جهت که نان نیاورده اید؟» همچنین این بهترین یاران عیسی که ایشان را قدرت معجزه داده بود به نقل از انجیل منسوب به متی26: 36-43 نسبت به فرامین عیسی بی اعتنایی کردند: «آنگاه عیسی با ایشان به موضعی که مسمی به جتسیمانی بود رسیده به شاگردان خود گفت: در اینجا بنشینید تا من رفته در آنجا دعا نمایم .... و نزد شاگردان خود آمده ایشان را در خواب یافت و به پطرس گفت: آیا همچنین نمی توانستید یک ساعت با من بیدار باشید. بیدار باشید و دعا کنید ....وآمده باز ایشان را در خواب یافت.» و نیز در شب آخر شاهد بی مهری حواریون نسبت به عیسی هستیم: «پس به ایشان گفت: لیکن الآن هر که کیسه دارد و همچنین توشه دان را و کسی که شمشیر ندارد جامۀ خود را فروخته آن را بخرد.... گفتند ای خداوند اینک دو شمشیر، به ایشان گفت کافی است.»(لوقا22: 36-38) حواریون درمقابل دستور عیسی که همگی باید به هر قیمت شمشیری تهیه کنند بی توجهی نمودند و به آن حضرت گفتند دو شمشیر داریم. عیسی که از این بی اعتنایی حواریون ناراحت شده بود از تکرار دستور، صرف نظر کرد.

چگونه این شاگردان لایق قدرت شفای بیماران، اخراج ارواح پلید و معجزه شده اند؟ چه دلیلی وجود داشت که عیسی ایشان را همواره همراه خویش داشته باشد؟ وقتی ایشان هیچ تعهد و مهری نسبت به عیسی نداشتند چگونه می توان به بیانات شان درباره عیسی اعتماد کرد؟

خدای ناتوان یا پیامبر نادان؟

در سفر پیدایش 32: 24-30 می خوانیم: «و یعقوب‌ تنها ماند و مردی‌ با وی‌ تا طلوع‌ فجر کشتی‌ می‌گرفت‌. و چون‌ او دید که‌ بر وی‌ غلبه‌ نمی‌یابد، کف‌ ران‌ یعقوب‌ را لمس‌ کرد، و کف‌ ران‌ یعقوب‌ در کشتی‌ گرفتن‌ با او فشرده‌ شد. پس‌ گفت‌: مرا رها کن‌ زیرا که‌ فجر می‌شکافد. گفت‌: تا مرا برکت‌ ندهی‌، تو را رها نکنم‌.  به‌ وی‌ گفت‌: نام‌ تو چیست‌؟ گفت‌:یعقوب‌. گفت‌: «از این‌ پس‌ نام‌ تو یعقوب‌ خوانده‌ نشود بلکه‌ اسرائیل‌، زیرا که‌ با خدا و با انسان‌ مجاهده‌ کردی‌ و نصرت‌ یافتی‌. و یعقوب‌ از او سوال‌ کرده‌، گفت‌: مرا از نام‌ خود آگاه‌ ساز. گفت‌: چرا اسم‌ مرا می‌پرسی‌؟ و او را در آنجا برکت‌ داد. و یعقوب‌ آن‌ مکان‌ را «فِنیئیل‌» نامیده‌، (گفت‌:) زیرا خدا را روبرو دیدم‌ و جانم‌ رستگار شد.» نکات قابل توجه این است که:

-       یعقوب نمی داند با چه کسی دارد کشتی می گیرد!

-       کسی که با یعقوب در حال کشتی گرفتن است کاملا شبیه انسان است ولی انسان نیست و بلکه خداست!

-       یعقوب بر خداوند پیروز می شود!

-       یعقوب از خدا در ازای رها کردنش برکت طلب می‌کند!

این خدای عهد عتیق است که مجسم می شود؛ کشتی می گیرد و حتی مغلوب می شود و برای نجات خودش راهی جز باج دادن ندارد! 

حواریون مدعی یا متعهد؟2

مسیح از بین شاگردانش، 12 نفر را به عنوان حواری برگزید و به آنها قدرت شفای بیماران و اخراج ارواح پلید از انسان ها را داده بود. یکی از این افراد یهودا اسخریوطی بود که خزانه دار و مورد اطمینان عیسی (ع) و دیگر حواریون بود. به نقل از انجیل یوحنا12: 4-6 یهودای اسخریوطی در عین قدرت، دزدی هم می کرد: « پس یکی از شاگردان او یعنی یهودای  اسخریوطی، پسر شمعون که تسلیم کننده وی بود،  گفت، برای چه این عطر به سیصد دینار فروخته نشد تا به فقرا داده شود؟ و این را نه از آنرو گفت که پروای فقرا می‌داشت، بلکه از آنرو که دزد بود و خریطه در حوالة  او و از آنچه در آن انداخته می‌شد برمی‌داشت.» همین یهودای اسخریوطی کسی ست که عیسی را در مقابل دریافت مبلغی از کاهنان یهودی، به آنها تسلیم می کند.(متی26: 14-16). آیا به راستی معتمد عیسی به وی خیانت کرد؟ عیسی که به عقیده ی مسیحیان خداست، علم به ناپاکی یهودای اسخریوطی نداشت؟ آیا کسی عیسی را مجبور به پذیرش یهودای اسخریوطی کرد؟ اگر یهودا این خیانت را نمی کرد، چه بر سر گناهان مسیحیان می آمد؟ 

پی نوشت: مسیحیان معتقدند با مصلوب شدن عیسی، همه ی گناهان آنها بخشیده شد.

 

خدای پشیمان و ضعیف!

در کتاب مقدس در سفر پیدایش6: 5-6 می خوانیم: « و خداوند دید که شرارت انسان در زمین بسیار است و هر تصور از خیال‌های دل وی دائماً محض شرارت است. و خداوند پشیمان شد که انسان را بر زمین ساخته بود و در دل خود محزون گشت.» مشاهده می کنیم که این خدا، خدایی است که از آینده انسان بی خبر بوده و در هنگام خلقت انسان تصورش را هم نمی کرده که انسان دست به شرارت بزند یا حتی به آن فکر کند! خدا  از کرده ی خود پشیمان می شود ولی دیگر راه بازگشتی نیست. پس محزون و ناراحت می شود! خدایی که بدون علم و حکمت دست به کاری می زند سزاوار پرستش است؟

در جای دیگر در سفر پیدایش11: 5 می خوانیم: « و خداوند نزول نمود تا شهر و برجی را که بنی آدم بنا می‌کردند ملاحظه نماید» از این آیه برمی آید که: خداوند نمی دانسته بنی آدم در حال انجام چه کاری هستند و لازم بود نزول کند تا پی به کارهای انسان ها ببرد! و این نزول یعنی اینکه خدا در مکانی بالاتر از زمین قرار دارد و برای سرکشی آنجا را ترک کرده است! و آنجا آنقدر دور بوده که از آن فاصله نمی شد زمین را ببیند یا قادر به دیدن نبوده است! آیا این خدای ضعیف و نیازمند، سزاوار خدایی ست؟ کدام خدا بیشتر شایسته ی پرستش است؟ خدای قرآن یا خدای کتاب مقدس؟

خدای دروغگو یا شیطان خیرخواه؟!

در کتاب مقدس سفر پیدایش3: 1-7 می خوانیم: «و مار از همۀ حیوانات‌  صحرا که‌ خداوند خدا ساخته‌ بود، هُشیارتر بود. و به‌ زن‌ گفت‌: آیا خدا حقیقتاً گفته‌ است‌ که‌ از همۀ  درختان‌ باغ‌ نخورید؟ زن‌ به‌ مار گفت‌: از میوۀ درختان‌ باغ‌ می‌خوریم‌، لکن‌ از میوۀ درختی‌ که ‌در وسط باغ‌ است‌، خدا گفت‌  از آن‌ مخورید و آن‌ را لمس‌ مکنید، مبادا بمیرید. مار به‌ زن‌ گفت‌: هر  آینه‌  نخواهید مرد، بلکه‌ خدا می‌داند در روزی‌ که‌ از آن‌ بخورید، چشمان‌ شما باز  شود و مانند خدا عارف‌ نیک‌ و بد خواهید بود. و چون زن دید که  آن درخت  برای خوراک نیکوست و بنظر خوشنما و درختی دلپذیر و دانش  افزا پس از  میوه اش گرفته بخورد و به شوهر خود نیز داد و او خورد. آنگاه چشمان هر  دوِ ایشان باز شد و فهمیدند که عریانند. پس برگهای انجیر به هم دوخته  سترها برای خویشتن ساختند. » اولین نکته ای که از این متن برداشت می شود، دروغگو بودن خداست! یعنی اول دروغگوی عالم خود خداست! و شیطان راستگو، خیرخواه آدمیان و از همه ی مخلوقات هشیارتر و باهوش تر است! و این شیطان است که دروغ خدا را برملا می سازد! چنین خدایی لایق پرستش است؟

 در ادامه می خوانیم: « و آواز خدا را شنیدند که در هنگام وزیدن نسیم  نهار  در باغ می خرامید و آدم و زنش خویشتن را از حضور خدا در میان درختان  باغ پنهان کردند. و خدا آدم را ندا در داد و گفت: کجا هستی؟ گفت: چون  آوازت را در باغ شنیدم ترسان گشتم زیرا که عریانم. پس خود را پنهان  کردم. گفت: که تو را آگاهانید که عریانی؟ آیا از آن درختی که  تو را  قدغن کردم که از آن نخوری خوردی؟ » (پیدایش3: 8-11) در اینجا می فهمیم که : خدای عهد عتیق خرامان راه می رود! خدا نمی دانست که آنها کجایند! خدا نمی دانست چه اتفاقاتی بین شیطان و آدم و حوا روی داد! خدایی ست با علم بسیار محدود! چنین شخصی که بیشتر می خورد انسان باشد، لایق خدایی ست؟

 

تعالیم پولسی یا عیسوی!

آنچه باعث شد تعالیم پولس با وجود اینکه نه حواری بوده و نه عیسی را دیده، به سرعت گسترش پیدا کند را می توان در سه جمله خلاصه کرد:  تغییر و همسان‌‌سازی تعالیم مسیحیت با عقاید رایج آن زمان؛ حذف شریعت؛ دستور به پیروی از حاکمان.

مردم امپراتوری روم، به خدایانی بشری اعتقاد داشتند. این خدایان در قالب امپراتور یا اساطیر جلوه‏ گر می‌شدند. بدیهی است که در چنین جامعه ‏ای، تعالیم یکتاپرستانه و اعتقاد به خدایی نادیدنی نمی‏ توانست به‌راحتی غالب شود، اما پولس با اعلام اینکه عیسی، خدایی است که لباس جسم در بر کرده و به میان مردم آمده است.در واقع به نوعی همان عقاید رومی را با نامی جدید ارائه کرد. در رساله ی پولس به فیلیپیان 2: 6-7 می خوانیم:«که چون در صورت خدا بود، با خدا برابر بودن را غنیمت نشمرد؛ لیکن خود را خالی کرده، صورت غلام را پذیرفت و در شباهت مردمان شد» به همین دلیل، مسیحیت جدید که ابتکار و دست‌ ساختة پولس بود، به‌راحتی مورد پذیرش مردم آن سامان قرار گرفت. ویل دورانت در این باره می نویسد: پولس به اندیشه‌های ادیان شرک‌آلود، لباسی مسیحی پوشانید، و بنابراین مسیحیت در واقع شرک را از بین نبرد، بلکه آن را در خود پذیرفت. 

این در حالی است که به نقل اناجیل عیسی بارها مردم را به پرستش خدای واحد حقیقی فرا خوانده و خود را بنده و فرستاده ی خدا خوانده است. در انجیل منسوب به یوحنا 17: 3 می خوانیم که عیسی خطاب به خدا می گوید:« و حیات جاودانی  این است که تو را خدای واحد حقیقی و عیسی مسیح را که فرستادی، بشناسند.»

شریعت توراتی، مشتمل بر احکامی سخت بود که پای‌بندی به آن برای مردم بی‏ قید و بند جامعه آن روز بسیار مشکل بود. پولس با این ادعا که با مصلوب ‌شدن مسیح، زمان عمل کردن به احکام شریعت به سر آمده است(رساله ی پولس به رومیان 3: 21 – 26) ، پذیرش آیین جدید را برای مردم آسان ساخت و همین مسئله توانست زمینه ی مناسب را برای گرایش سریع و انبوه مردم فراهم آورد. و این در حالی است که به نقل اناجیل عیسی صراحتا تاکید به عمل به شریعت تورات نموده است. در انجیل منسوب به متی 5: 17-19 می خوانیم:« گمان مبرید که آمده‌ام تا تورات یا صُحُف انبیا را باطل سازم. نیامده‌ام تا باطل نمایم، بلکه  تا تمام کنم. زیرا هر  آینه به شما می‌گویم، تا آسمان و زمین زایل نشود، همزه یا نقطه‌ای  از تورات هرگز زایل نخواهد شد تا همه واقع شود. پس هر که یکی از این  احکام کوچکترین را بشکند و به مردم چنین تعلیم دهد، در ملکوت آسمان کمترین شمرده شود. امّا هر که به عمل آورد و تعلیم نماید، او در ملکوت آسمان بزرگ خوانده خواهد شد.»

علی رغم توصیه حضرت مسیح به مبارزة علنی با حاکمان رومی از یک سو و رهبران فاسد یهودی از سوی دیگر،پولس توصیه به پیروی بی‌قید و شرط از حاکمان دارد. در رساله ی پولس به رومیان13: 1-5 می خوانیم: «هر  شخصی، مطیع قدرت‌های برتر بشود؛ زیرا که قدرتی جز از خدا نیست و آنهایی که هست، از جانب خدا مرتب شده است، حتی هرکه با قدرت مقاومت نماید، مقاومت با ترتیب خدا کرده باشد... ؛ زیرا خادم خداست برای  توبه نیکویی، لکن هرگاه بدی کنی، بترس، چون که شمشیر را عبث  برنمی‌دارد؛ زیرا او خادم خداست و با غضب، انتقام  از بدکاران می‌کشد.  لهذا لازم است که مطیع او شوی». ولی در انجیل منسوب به لوقا 13: 31-32 می خوانیم وقتی که «چند نفر از فریسیان آمده به وی(عیسی) گفتند  دور شو و از اینجا برو زیرا که هیرودیس(پادشاه وقت) می‌خواهد تو را به  قتل برساند» عیسی در پاسخ گفت: « بروید و به آن روباه بگویید: اینک  امروز و فردا دیوها را بیرون می‌کنم و مریضان را صحت می‌بخشم و در روز  سوم کامل خواهم شد لیکن می‌باید امروز و فردا راه روم »  همچنین طبق نقل  انجیل منسوب به لوقا22: 36 مسیح در شب آخر حواریون را امر به خرید اسلحه برای دفاع مقابل سربازان پادشاه فرمود:« لیکن الآن هرکه  کسیه دارد آن را بردارد و همچنین توشه دان را و کسی که شمشیر ندارد جامۀ خود را فروخته آن را بخرد.» براستی مسیح چرا به حواریون دستور به خرید شمشیر داد؟ آنهم حتی به قیمت فروختن جامه‌ها وعریان ماندن! مگر نه این است که انسان باید مطیع قدرتهای برتر باشد!؟ آیا این اقدامات پولس در خلاف جهت آموزه های عیسی مسیح نیست؟ پس چه چیزی مسیحیان امروز را به عیسی مقید می سازد در حالی که به آموزه های پولس بیش از آموزه های عیسی ایمان دارند؟ آیا این گمراهی آشکار نیست؟

 

عیسی، پسر خدا یا یوسف؟

در بین یهودیان قبل از میلاد رسم بر آن بود که هرکسی را با نسب نامه اش می شناختند و نسب هرشخص اهمیت والایی در بین مردم داشت. از این رو وقتی عیسی متولد شد، عده ای سعی در ساختن نسب برای وی از یوسف، (نامزد احتمالی مریم) داشتند. این به این دلیل بود که یهودیان پنداشتند که عیسی فرزند یوسف است. « و حسب گمان خلق، پسر یوسف  ابن هالی بود» (انجیل لوقا 3: 23). نسب نامه ی عیسی در دو انجیل متی و لوقا آمده است. صرف نظر از تناقضاتی که این دو نسب نامه با یکدیگر دارند، هر دو از یوسف نامزد مریم شمرده شده اند. حال سوال این است که اگر مسیحیان اعتقاد به پسر خدا بودن عیسی دارند و اینکه معتقدند مریم از روح القدس باردار شد، پس این نسب نامه ها چه اعتباری دارند؟ چه لزومی داشت متی و لوقا آنها را بیان کنند؟ اصلا چرا نسب نامه ی عیسی را از مادرش مریم نشمرده اند؟

تنها دو دلیل برای اینکار می توان ذکر کرد:

1- در عهد عتیق از جمله اشعیا و ارمیا پیشگویی هایی در مورد موعود و منجی و مصلحی از نسل داود آمده است که پادشاهی او را زنده خواهد کرد. این نسب نامه سعی دارد این منجی را بر عیسی تطبیق دهد.

2- رساندن نسب عیسی به اسحاق. در پیدایش آمده است:« و حال‌ آنکه‌ از  ابراهیم‌ هر آینه‌ امتی‌ بزرگ‌ و زورآور پدید خواهد آمد، و جمیع‌ امت‌های‌ جهان‌ از او برکت‌ خواهند یافت‌.» از این آیه برداشت می شود که موعود و  مصلح جهانی از نسل ابراهیم خواهد بود و چون به عقیده ی یهودیان اسحاق کسی بود که به قربانگاه برده شد و سپس  نجات یافت، پس این منجی از  نسل اسحاق خواهد بود چرا که اسحاق زنده ماند تا منجی و مصلح جهانی از نسل او پدید آید.

بدین ترتیب بر اساس این دو شجره نامه عیسی از نسل داود و اسحاق معرفی می شود هرچند مسیحیان می دانند که یوسف پدر عیسی نیست! اصلا کسی که پسر خدا باشد چه نیازی به نسب نامه دارد؟ اگر او واقعا پسر خداست، پس چرا مسیحیان در پیشگویی های عهد عتیق به دنبال او می گردند در حالی که هیچ کدام منجی را پسر خدا معرفی نکرده اند؟

 

پی نوشت1: طبق عقیده ی شیعیان موعود آخرالزمان از طرفی از نسل داود (که از نسل اسحاق است) و از طرف دیگر از نسل اسماعیل ذبیح الله می باشد.

پی نوشت2: مسلمانان معتقدند ابراهیم، اسماعیل را به قربانگاه برد ولی یهودیان و کتاب مقدس علی رغم علم شان بر نخست زادگی اسماعیل، اسحاق را نخست زاده و ذبیح الله می دانند

حواریون مدعی یا متعهد؟1

حضرت عیسی (ع) از میان اولین شاگردانش ۱۲نفر را به عنوان حواری برگزید. این 12 نفر، نزدیکترین افراد به عیسی بودند و زندگی خود را رها کرده و به شاگردی عیسی پرداختند. عیسی حتی به آنان قدرت شفای بیماران و اخراج ارواح پلید از انسان ها را داده بود. اما در کنار اینها، می بینیم که کتاب مقدس آنها را افرادی سست ایمان(متی 16 : 5- 8)، سخت دل (مرقس 6 : 45-52) و بی ایمان (متی 17: 19-20) معرفی کرده است. چگونه ممکن است عیسی به چنین افرادی قدرت معجزی گری دهد؟ همچنین در متی16: 18-19 عیسی خطاب به پطرس می گوید: « و من نیز تو را می گویم که تویی پطرس و بر این صخره کلیسای خود را بنا میکنم و ابواب جهنم بر آن استیلا نخواهد یافت کلید های ملکوت آسمان را به تو می سپارم و آنچه بر زمین ببندی در آسمان بسته گردد و آنچه در زمین گشایی در آسمان گشاده شود» یعنی وی را به عنوان جانشین خود برگزید ولی در ادامه در متی 16: 22-23 می بینیم که عیسی خطاب به پطرس گفت: «دور شو از من ای شیطان زیرا که باعث لغزش من می باشی»

همچنین در متی 26: 31-35 می خوانیم که در شب آخر هنگامی که عیسی تحت تعقیب قرار گرفت خطاب به شاگردانش گفت: « همه ی شما دربارۀ من لغزش می خورید.... پطرس در جواب وی گفت: هر گاه همه دربارۀ تو لغزش خورند من هرگز نخورم عیسی به وی گفت : هر آینه به تو می گویم که در همین شب قبل از بانگ زدن خروس ، سه مرتبه مرا انکار خواهی کرد ، پطرس به وی گفت: هر گاه مردنم با تو لازم شود هرگز تو را انکار نکنم ،و سایر شاگردان نیز همچنان گفتند» همین حواریون با تمام این وعده ها زمانی که حضرت مسیح دستگیر شد او را رها کرده و فرار را بر قرار ترجیح دادند! « در آن وقت جمیع شاگردان او را واگذارده بگریختند » متی 26 : 56

در ادامه ی این ماجرا می بینیم که پطرس سه بار مسیح را با لعن و قسم انکار کرد (متی26: 69-74) حال آنکه به نقل از عیسی در متی 10: 33 می خوانیم که: « اما هر که مرا پیش مردم انکار نماید من هم در حضور پدرخود که در آسمان است او را انکار خواهم نمود» به راستی جانشین عیسی، وی را انکار کرد؟ آیا می توان باور داشت که عیسی به پطرسی که کلیدهای ملکوت آسمان را در دست دارد لقب شیطان بدهد؟! آیا مسیح کلیسای خود رابر شیطان بنا نمود ؟!