صلیبی به کام کلیسا

 دروغ در مسیحیت گناه محسوب می‌شود و مسیحیان از آن نهی شده‌اند. عیسای مسیح در موعظه‌هایش در کتاب مقدس می‌فرماید: « باز شنیده‌اید  که به اوّلین گفته شده است که، قسم دروغ مخور، بلکه قسم‌های خود را به خداوند وفا کن.» (انجیل منسوب به متی5: 33)؛ « احکام را می‌دانی، زنا مکن، قتل مکن، دزدی مکن، شهادت دروغ مده، دغل‌بازی مکن، پدر و مادر خود را حرمت دار.» (انجیل منسوب به مرقس10: 19)؛ همچنین پولس نیز در نامه‌هایش بر ترک دروغ تاکید کرده‌است: « لهذا دروغ را ترک کرده، هرکس با همسایة خود راست بگوید، زیرا که ما اعضای یکدیگریم.» (رساله پولس به افسسیان4: 25)؛ « به یکدیگر دروغ مگویید، چونکه انسانیّت کهنه را با اعمالش از خود بیرون کرده‌اید...» (رساله پولس به کولسیان3: 9)؛ «زیرا که زنا مکن، قتل مکن، دزدی مکن، شهادت دروغ مده ...» (رساله پولس به رومیان13: 9) پولس همچنین تاکید می‌کند که از راستگویان است و هرگز دروغ نمی‌گوید: « و برای این، من واعظ و رسول و معلم امّت‌ها در  ایمان و راستی مقرّر شدم. در مسیح راست می‌گویم و دروغ نی.» (رساله اول پولس به تیموتائوس2: 7)؛ «در مسیح راست می‌گویم و دروغ نی و ضمیر من در روح‌القدس مرا شاهد است،...» (رساله پولس به رومیان9: 1)؛ در رساله یعقوب3: 14 می‌خوانیم: « لکن اگر در دل خود حسدِ تلخ و تعصّب دارید، فخر مکنید، و به ضدّ حقّ دروغ مگویید.» در رساله‌ی اول یوحنا2: 4 نیز دراین باره می‌خوانیم:« کسی که گوید او را می‌شناسم و احکام او را  نگاه ندارد، دروغگو است و در وی راستی نیست.» همچنین در مکاشفه21: 27 می‌بینیم: « و چیزی ناپاک یا کسی که مرتکب عمل زشت یا دروغ شود، هرگز داخل آن نخواهد شد، مگر آنانی که در دفتر حیات برّه مکتوبند.»

از طرف دیگر در کتاب مقدس می‌بینیم که پولس وقتی دید یهودیان قصد جانش را کردند به دروغ خود را یهودی جا زد و حتی به چهار یهودی پول داد تا همراه وی رسوم معبد بجا آورند تا همه ببینند که پولس همچنان به شریعت یهود پایبند است. در اعمال رسولان21 می‌خوانیم:

پولس نزد یعقوب و کشیشان کلیسای اورشلیم رفت؛ ایشان چون شنیدند چند هزار یهودی مسیحی شدند، خدا را تمجید نموده، به او گفتند: «ای برادر، آگاه هستی که چند هزارها از یهودیان ایمان آورده‌اند و جمیعا در شریعت غیورند. و درباره تو شنیده‌اند که همه یهودیان را که در میان  امّت‌ها می‌باشند، تعلیم می‌دهی که از موسی انحراف نمایند و می‌گویی  نباید اولاد خود را مختون ساخت و به سنن رفتار نمود. پس چه باید کرد؟  البته جماعت جمع خواهند شد زیرا خواهند شنید که تو آمده‌ای. پس آنچه به تو گوییم به عمل آور: چهار مرد نزد ما هستند که بر ایشان نذری هست. پس ایشان را برداشته، خود را با ایشان تطهیر نما و خرج ایشان را بده که سر خود را بتراشند تا همه بدانند که آنچه درباره تو شنیده‌اند اصلی  ندارد بلکه خود نیز در محافظت شریعت سلوک می‌نمایی. لیکن درباره  آنانی که از امّت‌ها ایمان آورده‌اند، ما فرستادیم و حکم کردیم که از قربانی‌‌‌های بت و خون و حیوانات خفه شده و زنا پرهیز نمایند. پس پولس آن اشخاص را برداشته، روزدیگر با ایشان طهارت کرده، به هیکل درآمد و  از تکمیل ایام طهارت اطلاع داد تا هدیه‌ای برای هر یک از ایشان بگذرانند.» ( اعمال رسولان 21 :21-26)

پولس با به جا آوردن مراسم تطهیر در معبد و پرداخت نذر 4 یهودی و تراشیدن سر نشان داد که همچنان یهودی است و به شریعت یهود پایبند است.

از طرف دیگر می بینیم که پولس، پطرس را به خاطر همین امر، به نفاق و ریاکاری متهم کرد: «امّا چون پطرس به انطاکیه آمد، او را روبرو مخالفت  نمودم زیرا که مستوجب ملامت بود، چونکه قبل از آمدنِ بعضی از جانب یعقوب، با امّت‌ها غذا می‌خورد؛ ولی چون آمدند، از آنانی که اهل ختنه بودند ترسیده، باز ایستاد و خویشتن را جدا ساخت. و سایر یهودیان هم با وی نفاق کردند، به‌حدّی که برنابا نیز در نفاق ایشان گرفتار شد. ولی چون دیدم که به راستیِ انجیل به استقامت رفتار نمی‌کنند، پیش روی همه پطرس را گفتم، اگر تو که یهود هستی، به طریق امّت‌ها و نه به طریق یهود زیست می‌کنی، چون است که امّت‌ها را مجبور می‌سازی که به طریق یهود رفتار کنند؟»(رساله پولس به غلاطیان2: 11-14)

آیا پولس دروغ گفت؟ یا برای جذب یهودیان به مسیحیت تقیه کرد؟ اگر تقیه بود، چرا پطرس را سرزنش کرد؟ این در حالی ست که به عقیده ی مسیحیان، در مسیحیت، تقیه وجود ندارد و همواره و در هر شرایطی باید راست گفت؛ به راستی عمل کدام یک مورد تایید خداوند و عیسی بوده است؟