حواریونی که بهترین شاگردان عیسی بودند در مواردی به دلایلی مورد عتاب عیسی قرار می گیرند: «اما شاگردان نزد عیسی آمده در خلوت از او پرسیدند: چرا ما نتوانستیم او (دیو) را بیرون کنیم؟ عیسی ایشان را گفت: به سبب بی ایمانی شما زیرا هر آینه به شما می گویم اگر ایمان به قدر دانۀ خردلی می داشتید بدین کوه می گفتید از اینجا بدانجا منتقل شو البته منتقل می شد.» (انجیل منسوب به متی 17 : 19- 20 ) در جایی دیگر در انجیل منسوب به مرقس 6: 45-52 می خوانیم: «فی الفور شاگردان خود را الحاح فرمود که به کشتی سوار شده .... و تا نزد ایشان به کشتی سوار شد باد ساکن گردید چنانکه بی نهایت در خود متعجب شدند زیرا که معجزه ی نان را درک نکرده بودند زیرا دل ایشان سخت بود.» همچنین در متی 16: 5-8 حواریون به سبب فراموشی سرزنش می شوند: «و شاگردانش چون بدان طرف می رفتند فراموش کردند نان بردارند.... عیسی این را درک نموده بدیشان گفت: ای سست ایمانان چرا در خود تفکر می کنید از آن جهت که نان نیاورده اید؟» همچنین این بهترین یاران عیسی که ایشان را قدرت معجزه داده بود به نقل از انجیل منسوب به متی26: 36-43 نسبت به فرامین عیسی بی اعتنایی کردند: «آنگاه عیسی با ایشان به موضعی که مسمی به جتسیمانی بود رسیده به شاگردان خود گفت: در اینجا بنشینید تا من رفته در آنجا دعا نمایم .... و نزد شاگردان خود آمده ایشان را در خواب یافت و به پطرس گفت: آیا همچنین نمی توانستید یک ساعت با من بیدار باشید. بیدار باشید و دعا کنید ....وآمده باز ایشان را در خواب یافت.» و نیز در شب آخر شاهد بی مهری حواریون نسبت به عیسی هستیم: «پس به ایشان گفت: لیکن الآن هر که کیسه دارد و همچنین توشه دان را و کسی که شمشیر ندارد جامۀ خود را فروخته آن را بخرد.... گفتند ای خداوند اینک دو شمشیر، به ایشان گفت کافی است.»(لوقا22: 36-38) حواریون درمقابل دستور عیسی که همگی باید به هر قیمت شمشیری تهیه کنند بی توجهی نمودند و به آن حضرت گفتند دو شمشیر داریم. عیسی که از این بی اعتنایی حواریون ناراحت شده بود از تکرار دستور، صرف نظر کرد.
چگونه این شاگردان لایق قدرت شفای بیماران، اخراج ارواح پلید و معجزه شده اند؟ چه دلیلی وجود داشت که عیسی ایشان را همواره همراه خویش داشته باشد؟ وقتی ایشان هیچ تعهد و مهری نسبت به عیسی نداشتند چگونه می توان به بیانات شان درباره عیسی اعتماد کرد؟
